- "Καλά βρε αγορίνα μου, τι βιταμίνες ήταν αυτές που σου έδωσε ο προπονητής; 3 φορές μαζί μου και 33 φορές μόνος σου πριν να βγούμε για καφέ νομίζω παραπάει!"
- "Μη μιλάς, δεν είναι απαραίτητο, μη μιλάς, θα σφίξω (κι άλλο) σ'ένα τέταρτο! Ασε, ξαναγυρνάω στην προπόνηση, σε τρία λεπτά θα είμαι στο γυμναστήριο. Πατήσια-Βόλος δεν είναι τίποτα, σε ένα λεπτό θα έχω φτάσει!
Και μη με ψάχνεις στο κινητό, έχω κάτι επιδείξεις πριν τους αγώνες, για τον Σαράφη, τον χορηγό μωρέ. Ξέρεις, τα γνωστά, "Νέα Υόρκη, Λος Αντζελες, Τόκυο, Μιλάνο, τώρα και στα Τρίκαλα".
Παρενέργειες; Οχι μωρό μου, τι παρενέργειες νά'χουν... αγκχχχχχ... χφτμπδδδδμπρρρρ...γκχ-γκχ-γκχχχχχχ... ηκ-κ-κ-κ-αρδιάμου... πεςςςς στνννν Ιακώβ-β-β-β-βου ότι-αργκχφλμπρλμπμπλιμ. Μπχφθ!"
Ααααυτάααααα! :))))
6 σχόλια:
Ντοπέ και ντεκαυλέ!
Πάνε οι κάυλες του 2004.
Θου κύριε (νωρίς το θυμήθηκα).
To θέμα είναι να το κανεις και να μην σε πιανουν, γιατί το να μην το κανεις σε θετει κατευθείαν εκτός πίστας!
Α ρε αφιόνι τα μεταλλια στο συλλογικο εθνικό φρόνημα.
Κωνσταντίνος
Potential side effects for women:
Reduced breast size
Enlarged clitoris
Increase in facial and body hair
Deeepened voice
.......................
τς..τς..τς
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Potential side effects for women:
Reduced breast size
Enlarged clitoris
Increase in facial and body hair
Deeepened voice
.......................
τς..τς..τς
18 Απρίλιος 2008 2:34 μμ
-------------------------
Mums!!!
Καλέ, κάπως έτσι είμαι και γώ..... αλλά δεν παίρνω τίποτα!! σας ορκίζομαι!!
Απλώς πάω συχνά στις μελισσούλες μου!!
Πέστα ρε Πάσχο γιατί βαριέμαι να γράφω:
H εθνική μας ντόπα
Ντοπαρισμένοι αθλητές υπήρξαν και ίσως να υπάρχουν παντού. Ακόμη και μέσα στην Αρχαία Ολυμπία. Ποιος δεν θυμάται τη «χρυσή» Ρωσίδα Ιρίνα Κορζανένκο, που αποκαλύφθηκε ότι είχε κάνει χρήση απαγορευμένης στεροειδούς ουσίας; Για το χρήμα και τα συμβόλαια από τους χορηγούς πολλοί νέοι δηλητηριάστηκαν. Κάποιοι απʼ αυτούς πέθαναν νωρίς...
Οι ελληνικές υποθέσεις ντόπινγκ δεν διακρίνονται μόνο από το θράσος που τις συνοδεύει, σαν αποκαλύπτονται. Διακρίνονται και από την ιδεολογική ντόπα που τις στηρίζει. Μια εθνικολαϊκή αντίληψη που θέλει τη μικρή (για το τίμια το συζητάμε) Ελλάδα να πρωταγωνιστεί στα γήπεδα της οικουμένης.
Οπως οι πρώην κομμουνιστικές δικτατορίες ήθελαν να δείξουν με τις μυστακοφόρες αθλήτριές τους το μεγαλείο του σοσιαλισμού, έτσι κι εδώ διαμορφώθηκε λιθαράκι λιθαράκι η αντίληψη ότι στα στάδια αναδεικνύεται το μεγαλείο της Ελλάδος. Ακόμη και το... γενετικό. Εχουμε αναγάγει τον αθλητισμό σε εθνική υπόθεση. Παντού υπάρχουν φίλαθλοι, αλλά ουδείς μεταφράζει το αγώνισμα των 200 μ. ανδρών σε αντίστοιχο της Μάχης του Σαρανταπόρου. Μόνο στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται νίκη της «εθνικής ψυχής» μια καλή λαβή στο τζούντο. Μόνο σε αυτή τη χώρα η νίκη στο τένις χαρακτηρίζεται «εποποιία». Μόνο σε αυτή τη χώρα σχεδόν όλες οι εφημερίδες μεταμορφώνονται κάποιες μέρες σε αθλητικές και κάνουν διαγωνισμό υπερβολικών επιθέτων για ένα «αρασέ» ή ένα γκολ. Μόνο οι κάτοικοι αυτής της χώρας ταΐζονται με τόσα πολλά εθνικά φληναφήματα ύστερα από κάποιο μετάλλιο. Ας σκεφτούμε πόσα ακούμε έπειτα από κάθε νίκη: για το «μεγαλείο της ελληνικής ψυχής», για το «ελληνικό DNA που είναι μοναδικό». Οχι μόνο από τον αθλητικό Τύπο (που συνηθίζει τις υπερβολές), αλλά από σχεδόν όλα τα ελληνικά ΜΜΕ. Ακόμη και οι βωμολοχίες (ανεπίτρεπτες σε κάθε άλλη δημόσια εκδήλωση, από το κατά βάση συντηρητικό ελληνικό κοινό) εξαγνίστηκαν διότι συνοδεύτηκαν από κάτι το εθνικό.
Δεν είναι ντοπαρισμένοι μόνο οι αθλητές μας. Ολο το έθνος είναι ντοπαρισμένο, εξαρτημένο από τους χρόνους που θα κάνουν στο γήπεδο τα «παιδιά μας». Αυτό είναι το πρώτο επίπεδο ευθυνών και βαραίνει τους γνωμηγέτες αυτού του τόπου. Ντοπάραμε ένα λαό με εθνικολυρικά επίθετα και οι άγνωστες ουσίες με τα περίεργα ονόματα ήταν η φυσική απόληξη.
Πάνω σε αυτόν τον εθνικολαϊκισμό χτίστηκε το ανατολοκογερμανικού τύπου θαύμα στον ελληνικό αθλητισμό. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη και η αποκάλυψή του αυτόν αναπαράγει. Δεν κάνουμε ποτέ την αυτοκριτική μας για να διορθώσουμε τα πράγματα. Στην καλύτερη περίπτωση εφευρίσκουμε απίθανες θεωρίες για να παραμυθιαστούμε, ή ανακαλύπτουμε περίτεχνες συνωμοσίες για να πιαστούμε. Ως σύμπτωμα της εθνικής μας ανασφάλειας είχε ερμηνεύσει ο Γ. Κουμάντος όλο αυτό το εθνικολαϊκό οικοδόμημα. Στα θέματα του ντοπαρίσματος, έγραψε, «έχει κανείς την εντύπωση ότι η εθνική μας συνείδηση δεν αποδοκίμαζε τόσο τη νοθεία με τις χημικές ουσίες όσο το γεγονός ότι δεν κατορθώσαμε να την κρύψουμε». Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι «νιώθουμε σαν λαός αμφισβητούμενοι και κυνηγημένοι. Kι αισθανόμαστε την ανάγκη, κάθε στιγμή, με κάθε τρόπο, να επιβεβαιώνουμε μια αξία μας που νομίζουμε ότι μας λείπει ή ότι οι άλλοι αρνούνται να μας αναγνωρίσουν». («Τα μετάλλια της ανασφάλειας», «Κ» 3/10/2004)
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 20.4.2008
Δημοσίευση σχολίου