CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

29.1.08

Εκείνος έφυγε. Εμείς τι κάνουμε;

1. Εμείς ως απλός λαός, τα γνωστά: ουρά μες τη βρόχα. Το γιατί δεν μας έχει εξηγήσει κανείς. Η ίσως, καλύτερα να μην μας το πει. Ασε.


Από Καθημερινή.


2. Εκείνοι σαν κληρικοί, επίσης τα γνωστά: ουρά ανεξαρτήτως καιρού. Με πολύ περισσότερο σπρωξίδι. Και κυρίως, σε πλήρη αντίθεση με την ουσία του λειτουργήματός τους (αν θεωρήσουμε πως το λειτούργημά τους είναι "πνευματικά χαρισματικός, ηθικά άμεμπτος και συναισθηματικά ελεήμων ενδιάμεσος μεταξύ Θεού και ανθρώπων").

"Αξίζει να σημειωθεί πως τα μέλη της ΔΙΣ προτίμησαν την ταχεία προσφυγή στην «ιερή κάλπη» παρ’ ότι ο καταστατικός χάρτης της Εκκλησίας δίνει -ανώτατο- περιθώριο 20 ημερών. Το σκεπτικό εκείνων που επιθυμούν μια εκλογή-εξπρές είναι πως τυχόν καθυστέρηση ενδεχομένως να πυροδοτήσει εντάσεις μεταξύ των ιεραρχών. «Αλλωστε η διαδοχολογία ξεκίνησε από την πρώτη ημέρα που εκδηλώθηκε η ασθένεια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου», τονίζει γηραιός ιεράρχης. Ωστόσο μια γρήγορη εκλογή ευνοεί κυρίως τους ισχυρούς -και μεγαλύτερους σε ηλικία- υποψηφίους έναντι αυτών της νεότερης γενιάς."

Από
Καθημερινή.

Μυρίζει εκλογές με περισσότερο βρώμικο παρασκήνιο από της πολιτικής.

Φτου μας!

26.1.08

Ξαναρωτάω: Πού πάμε ρε παιδιά;

17.1.08

Το Βυζάντιο, Το Βατικανό και του Μαξίμου...



Σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, με διαφορετική διάρκεια ζωής, με διαφορετικό κόσμο μέσα κι έξω, διαφορετικές ιδέες, σκοπό, φιλοδοξίες, έχουν μείνει στο συλλογικό ασυνείδητο με ένα κοινό: τον χαρακτήρα του άντρου της διαφθοράς και της διαπλοκής, της ίντριγκας και της δολοπλοκίας, της κρυφής εξουσίας και των νοσηρών εκβιασμών.

Το Βυζάντιο μας τελείωσε σαν ένα τεράστιο πάτσγουωρκ ανθρώπων που έγινε πυροτέχνημα. Το Βατικανό καλά κρατεί («Είναι πολλά τα λεφτά... Βενέδικτε!»). Του Μαξίμου όμως μοιάζει σαν φτωχός συγγενής των πρώτων δύο: σήψη και παρακμή σε μια χώρα-ψιλικοκό στον παγκόσμιο χάρτη.

Μια χώρα που μόνο και μόνο η φημολογία την φέρνει στα γόνατα.

Και οι πολίτες από τη μία άναυδοι και σοκαρισμένοι, από την άλλοι συν-αυτουργοί και συνένοχοι.

Πού πάμε ρε παιδιά?!