1. Το να περπατάς γρήγορα στο δρόμο με την παρέα σου μες το κρύο και το ψιλόβροχο, και να ανυπομονείς να μπεις μέσα σε κάποιο μπαράκι να ζεσταθείτε και να τα πείτε σαν άνθρωποι, κι όχι σαν χιονάνθρωποι.
2. Το να μην σου φαίνεται εντελώς χάσιμο χρόνου η προοπτική του να γυρίσεις σπίτι σου, να κλείσεις τα τηλέφωνα και να χουχουλιάσεις μπροστά στην τηλεόραση με ντελίβερυ. Ισα-ίσα, να σου φαίνεται όνειρο!
3. Το να χρησιμοποιείς το μετρό χωρίς να χρειάζεται να κλείσεις τη μύτη σου από όλη την ιδρωτίλα που ζέχνει με το που θα μπει άνοιξη. Μη μιλήσω για καλοκαίρι.
4. Αφού η δουλειά πρέπει να βγαίνει, το να έχεις τώρα κάμποσο χρόνο στο γραφείο να αρχίσεις / συνεχίσεις / αποτελειώσεις πρότζεκτς τα οποία με το που θα καλυτερέψει ο καιρός, ούτε με σφαίρες δεν θα έχεις όρεξη να ασχοληθείς μαζί τους.
5. Το να μπορείς να σκέφτεσαι τι θα πρωτοκάνεις το καλοκαίρι, χωρίς ιδιαίτερη βιασύνη. Κάτι που θα αλλάξει με το που θα αρχίσουν οι άδειες, και τότε θα τρέχεις και δε θα φτάνεις (και πάλι θα κάνεις διακοπές στο Ζούμπερι γιατί δεν προνόησες από Φλεβάρη...).
